Winterverblijf is geïnspireerd op een reis die Lotte van den Berg maakte door Siberië en Mongolië. Daar is het ’s winters te koud om de kerk te verwarmen. De dienst vindt plaats in de schuur, de metten in de keuken. Tussen de gebeden door wordt er in de pap geroerd. Eeuwenoude gezangen tussen plastic stoelen. Monniken op een rij naast de straalkachel. Een jonge non uit Irkutsk zingt vals. Stuk voor stuk taferelen die laten zien hoe menselijk geloven is.
Geloven is zeker weten. Geloven is ook zoeken naar dat wat je ooit zeker wist. En geloven is twijfelen, en toch blijven geloven. Lotte van den Berg laat in deze voorstelling mensen zien die hopen te geloven. Mensen die een poging doen hun niet-begrijpen vorm te geven, een gebed te zeggen, een lied te zingen; mensen die met onvoorwaardelijke overgave stuntelen.
‘Winterverblijf zal’, aldus Lotte van den Berg, ‘gaan over de schoonheid van de poging in iets te geloven. Omdat we het kunnen, omdat we niet anders kunnen. Over de noodzaak van
struikelen, vallen en steeds weer opnieuw beginnen. We zullen zingen, waarschijnlijk vals. We zullen prevelen en stotteren, dansen en uitglijden.’
regie
- Lotte van den Berg
schrijver
- Suzanne Jaeschke
spel
- Marij Verhaevert
- Saïnkho Namtchylak
- Judith Vindevogel
- Dirk Roofthooft
- Marlies Heuer
scenografie
- Jan Joris Lamers
muziekontwerp
- Dirk Seghers
productie
- Toneelhuis
- Toneelhuis
- Lotte van den Berg
coproductie
- Walpurgis
![[meeuw]](https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/ths-sdn/a13Tl00000Ako0tIAB_420x275.jpg)
