"Olympique Dramatique maakt van ‘Wachten op Godot’ een acteursfeestje in een desolaat decor. Het is boeiend te zien hoe Becketts toneelklassieker resoneert met de huidige absurde tijd."

"Olympique ­Dramatique drukt zijn stempel door tussen de twee dagen van wachten een intieme zangstonde in te lassen waarin Van Dyck en Dewispelaere in de lege loods van de Antwerpse Waagnatie op haast ontroerende en hoopgevende wijze Rains on me van Tom Waits brengen. Regen en crisis zijn niet te mijden en af en toe moeten we ons door de tijd heen bijten. Maar de tijd gaat ook snel, dus is er maar één advies dat er toe doet: gebruik hem wel. In alle vriendschap, in alle rust en in het volste ­vertrouwen dat het ooit, op een dag, ­allemaal goed komt."

"Je moet een goede acteur zijn om deze strakke partituur van Beckett zonder valse noten te brengen, maar op de vloer in de Waagnatie staan uitstekende zangers, soms zelfs letterlijk. En hoe ver ze doorheen de uitgestrekte hall ook rennen, dankzij de hoofdtelefoon lijken de acteurs steeds vlakbij. Zeker als ze elkaar - oh, hemel! - omhelzen. Want waar wachten we op? Hoe lang wachten we nog? En waar hópen we op? Net als Vladimir en Estragon hebben ook wij, toeschouwers, in deze coronatijden geen andere keuze dan het uit te zitten. Maar als we dan toch moeten wachten, hoeft dat, dankzij Olympique Dramatique, niet alleen."

"Wachten op Godot is een wonderschoon eindejaarcadeau: het is theater met een meesterlijke tekst (die je met poëtische flair uitnodigt tot reflectie), in een machtig mooie setting en gebracht door vier mastodonten van spelers die niet alleen de lach maar ook, zoals iedereen, een leven vol geluk en ongeluk aan hun broek hebben hangen. Ogen, oren, hart: ze worden verwend."

"Dewispelaere en Van Dyck voegen subtiel iets toe aan hun personages : ze zorgen voor elkaar. Zo sluipt er wat tederheid in het verhaal binnen. Het zijn enkele beelden (omarmd lopen ze elkaar ondersteunend) die aan Vladimir en Estragon enige menselijkheid verlenen, als een zucht van solidariteit in een bar landschap."

"Het is een waar genoegen die vier acteurs in deze klassieker te zien. Alsof elke avond de laatste keer is. Misschien is dat ook zo. Dat is het echte drama."

"Deze Wachten op Godot drukt uit dat het wachten samenvalt met het leven zelf, en dat dit wachten alleen dragelijk kan gemaakt worden door te kiezen voor het leven, ook al is er geen helder perspectief op wat nog komen moet."

"Telkens opnieuw uitkijken naar dat wat toch niet komt. Het leven van Tom Van Dyck en Tom Dewispelaere had de laatste tijd wat weg van hun voorstelling Wachten op Godot . Van spelen was er geen sprake en de cultuursector bleef op slot - tot nu." - Lees het interview"

"In de Eén-reeks Over Water beenden ze over het scherm als Carl Dockx en John Beckers, maar momenteel bereiden Tom Van Dyck (48) en Tom Dewispelaere (44) zich voor op een theaterklassieker. Met Olympique Dramatique spelen ze in de Waagnatie straks Wachten op Godot. Een topstuk met een topcast op een toplocatie: klaar voor de theaterklapper van het najaar?"

"Beckett doet lachen én denken. Over het leven. Over de tijd beleven. En, het allerbelangrijkste: Estragon en Vladimir wachten samen. Zij belichamen de essentie van dit leven: een mens is niet gemaakt om alleen te zijn of te werken. Ook een kunstenaar niet, besef ik. Na al die jaren weer op een podium staan, met collega’s, doet zó veel deugd."

"Deze interpretatie legt de kern, de essentie en het wezen van deze tekst subtiel en ragfijn bloot. Vier klasbakken van acteurs (Tom Van Dyck - Estragon - GoGo/Tom Dewispelaere - Vladimir - DiDi/Koen De Sutter - Pozzo/Nico Sturm - Lucky) tillen deze tekst naar een hoger niveau, wurmen zich, middels een ingenieus systeem van micro’s bij de spelers en koptelefoons bij de toeschouwers, je oren binnen. "

"Voor het eerst werken met Olympique Dramatique, bij Toneelhuis en dan nog in het stuk der stukken van Beckett, daar kon ik geen nee op zeggen."

"Tom Dewispelaere en Tom Van Dyck vertellen over Wachten op Godot"

"Reportage tijdens de eerste repetities in de Waagnatie."

"Dewispelaere: “Wachten op Godot begint met Estragon die zegt: ‘Niks aan te doen’, en Vladimir die antwoordt: ‘Dat begin ik ook te geloven’. Voor mij klinken die woorden razend actueel. Dat denk ik soms ook, als het over klimaatverandering, oorlogsdreiging of polarisering gaat: er is niks meer aan te doen, het komt op ons af, het monster is onderweg, vluchten kan niet meer.”"

"Olympique Dramatique levert hier een prachtige voorstelling af, met een vlotte - geactualiseerde - vertaling en met vier acteurs die puur vakwerk leveren. Ze brengen de enigmatische tekst met een verbluffend naturel waardoor het publiek geboeid blijft tot het einde."