Op de scène een oude man, een jong meisje, een jongen. Een oude vrouw, een jonge vrouw. Elk lichaam zijn eigen herinneringen. Elk lichaam op zoek. Stillen gaat over onrustige lijven, trillend en bevend. Over stelpen en zogen, over het lessen van dorst. Lichamen stoten tegen andere lichamen. Ze verliezen zich in elkaar en scheuren zich los. Een voorstelling over de troost van de aanraking. Over de pijn van steeds weer alleen.

‘Hoeveel woorden heb je nodig om iemand te omarmen of compleet af te wijzen? Geen, toont Lotte van den Berg met zes erg verschillende acteurs in Stillen. De impact is des te groter.’ -  Wouter Hillaert, De Morgen

Teksten uit Toneelgeruis 1:

December 2006: De eeuwige beweging tussen vallen en opstaan. Impressies van het werkproces bij Stillen van Lotte van den Berg.