In Onschuld schetst Dea Loher in negentien scènes een beklijvend beeld van een groep vertwijfelde en verstrikte mensen in een kleine kustplaats. Twee sans-papiers lopen langs de kustlijn. Ze zien een vrouw de zee inlopen en grijpen niet in. De een kan niet meer slapen uit schuldgevoel, de ander vindt een tas met geld aan een bushalte en ziet daarin een teken van God. Een blinde vrouw danst naakt in nachtclub De Blauwe Planeet. Zij ziet niets; de mannen zien haar wel. Een kinderloze vrouw vraagt iedereen om vergeving voor de misdaden van haar zoon. Een filosofe verbrandt haar boeken, slaat haar zwijgzame man dood en gelooft alleen nog in de onbetrouwbaarheid van de wereld. Een suikerzieke bejaarde vrouw trekt in bij haar dochter en schoonzoon om vervolgens al hun levensruimte in te nemen. Mensen ontmoeten elkaar en raken elkaar weer kwijt.

Dea Loher (1964) is een van de meest succesvolle hedendaagse Duitse auteurs. Haar stukken zijn veelvuldig bekroond en opgevoerd. In haar politieke en poëtische toneelteksten hoor je echo’s van Brecht, Beckett, Müller en vooral Fassbinder.