“Zij die me kennen, zullen ontdekken dat ze me eigenlijk niet echt kenden, zij die me nog niet kenden, zullen de dag vervloeken dat ze me leerden kennen”, waarschuwt Hanane Hajj-Ali aan het begin van haar voorstelling.

Hanane Hajj-Ali is een van de bekendste en meest agitprop theaterfiguren in Libanon, intussen de vijftig voorbij. De monoloog van deze actrice, echtgenote en moeder, die elke dag gaat joggen om de osteoporose, obesitas en depressie tegen te gaan, voert de toeschouwer mee doorheen de straten van Beirut en langsheen haar dromen, verlangens, desillusies en de door haar vertolkte personages.

Het dagelijkse joggingritueel heeft tegenstrijdige effecten. Tegen de achtergrond van een stad die vernietigt om herop te bouwen en heropbouwt om te vernietigen, werken ook de twee hormonen die het sporten vrijmaakt, dopamine en adrenaline, afwisselend destructief en constructief.

Met Jogging brengt Hanane Hajj-Ali een veelgelaagde tekst die noch het persoonlijke noch het politieke schuwt.