Zij maakt met JEZEBEL een solo waarin ze de ‘video vixen’ kritisch tegen het licht houdt. De ‘video vixens’ – ook wel hip hop honeys genoemd – waren uitgebreid te bewonderen in hiphopvideoclips eind jaren negentig en begin jaren 2000. Vaak in stereotiepe, hypersensuele, schaars geklede verschijningen. Dit stereotiep beeld van (vaak) donkere of zwarte vrouwen – echte Jezebels – kwam gaandeweg onder vuur te liggen. Konden deze vrouwen hun beeld niet zelf vormgeven in plaats van zich dat te laten voorschrijven door een mannelijke blik?
Onwillig om door anderen gedefinieerd te worden, navigeert Cherish Menzo door het landschap van de hiphopcultuur en zoekt ze naar manieren om een imago neer te zetten dat ze zelf controleert . Kan Jezebel het controversiële stereotype van de zwarte hip hop honey deconstrueren? Hoe definieert dit videomeisje zichzelf in 2019 opnieuw? Een spannende solo.
"Ik wilde een technische danseres worden, die perfect kon schakelen tussen klassiek en modern, en daarvoor nam ik afstand van alle stereotypen die bij mijn zwarte lichaam horen. Populaire cultuur en theater zag ik als twee onverzoenbare werelden. Het heeft me veel tijd en persoonlijke ontwikkeling gekost om alle dansvormen te omarmen die ik in me draag."
"In haar danssolo Jezebel pleit Cherish Menzo voor een positiever vrouwbeeld: ‘Mijn moeder was ontroerd’."
concept, choreografie
- Cherish Menzo
met
- Cherish Menzo
lichtontwerp en technische leiding
- Niels Runderkamp
muziek
- Michael Nunes
video
- Andrea Casetti
kostuum
- Daniel Smedeman
dramaturgie
- Renée Copraij
productie
- Frascati Producties
i.s.m.
- GRIP
met de steun van
- Amsterdams Fonds voor de Kunst