Vlak voor het opkomen van de zon gebeurt er even helemaal niets. De nacht slaapt zacht en de dag is nog niet begonnen. De stad houdt haar adem in. De straten zijn leeg. De vogels zijn stil en wachten. Dat is het blauwe uur. Het uur waarin de nacht overgaat in de dag. Ergens in de stad ontwaakt een straat. De toeschouwers zijn stille getuigen. De voorstelling dompelt de nog dromerige toeschouwer onder in een wereld tussen dag en nacht en etaleert een ontwaken van beeld, locatie en geluid. Haast woordeloos en met sobere, theatrale middelen wordt een enorme rijkdom gepresenteerd.