Mokhallad Rasem trekt op bestelling met zijn brommer de stad in om met zijn uitklapbare theatertje verhalen te vertellen in uw huiskamer. Bel naar het nummer van Delivery Theatre, bestel een van de performances op het menu en daar komt Rasem al aangereden. In zijn rugzak een uitklapbare maquette van een Iraaks theater in ribbelkarton.
De voorstelling kan beginnen: flarden van nieuwsbeelden, stukken uit interviews, tekst, kleine figuren,… worden gemanipuleerd door Rasem en vormen samen een verhaal, een performance waarin vernieling steevast een rol speelt. Met een knipoog naar Antonin Artaud die het ‘theater van de wreedheid’ uitriep als middel om het burgerlijke theater dooreen te schudden, wil Mokhallad Rasem hiermee een ‘theater van de destructie’ presenteren.
In al zijn vorig werk vormt een kapotgeschoten, aan flarden gereten wereld letterlijk en figuurlijk projectiecanvas en bestaansgrond met als ultieme vraag: wat kan er gebeuren na de verwoesting? Welke leven kan zich openbaren na de destructie? Is onze verbeelding krachtig genoeg om vanuit dit ‘theater van de destructie’ een transformatie te genereren die uit de splinters en brokstukken opnieuw schoonheid tevoorschijn tovert?
Dat is wat Delivery Theatre vertelt: dat de kunst niet stopt, omdat het leven niet stopt, omdat de mens veerkrachtig is, bij eender welke tegenslag.
"De voorstelling slaagt er met verve in om mensen te bereiken voor wie de drempel anders te hoog is."
"Afhaaltheater, het is eens wat anders dan sushi of pizza! Een telefoontje, en de Iraakse theatermaker Mokhallad Rasem staat met zijn brommertje voor je deur."
"Delivery Theatre : één theaterstuk voor thuis alsjeblief." Bekijk de videoreportage, gepubliceerd op de website van De Morgen."
concept, uitvoering
- Mokhallad Rasem
productie
- Toneelhuis
- Toneelhuis
![[meeuw]](https://s3.eu-central-1.amazonaws.com/ths-sdn/a13Tl00000Ako0tIAB_420x275.jpg)
