Twee saxofonisten weven een ragfijn web van tonen en klanken tot een dichte mist waarin een (over)gevoelige jongeman ronddwaalt en zijn verhaal doet. “Een hypnotiserende ervaring”.
De man in de mist behoort zonder twijfel tot het mooiste dat de Antwerpse auteur Maurice Gilliams (1900-1982) ooit schreef. Het is een juweeltje. Amper een tiental pagina’s lang vertelt een man – Gilliams zelf? – over de avond waarop hij een elektriciteitscentrale moet herstellen, ergens diep in de Kempen. Maar hij geraakt de weg kwijt en verdwaalt in een spookachtig bos, in een mistige nacht. Ondertussen ligt zijn moeder op sterven. Mark Verstraete kruipt in de huid van de verteller.
In de handen van regisseur Bart Meuleman wordt De man in de mist een intimistische voorstelling met bijzondere aandacht voor muziek. Saxofonisten Bertel Schollaert en Eva Vermeiren (van het saxofoonkwartet [SIC]) weven een ragfijn web van tonen en klanken. Zij zijn het die voor de mist zorgen waarin de gekwelde verteller zijn verhaal doet.
“Een kraakheldere voorstelling. Theater op de millimeter, zoekend naar perfectie. ***” – Wouter Hillaert in De Standaard, 02 april 2012
“Een indrukwekkende enscenering. Het is haast een hypnotiserende ervaring. Louterend en betoverend!” – Els Van Steenberghe in Knack, 01 april 2012
regie
- Bart Meuleman
tekst
- Maurice Gilliams
spel
- Mark Verstraete
lichtontwerp
- Mark Van Denesse
muziek
- Eva Vermeiren
- Bertel Schollaert
kostuumontwerp
- Iris Van Cauwenbergh
productie
- Toneelhuis
- Toneelhuis
- Bart Meuleman