De vele gesprekken die hieruit voortvloeien, tonen op tragikomische wijze hoe iedereen zijn eigen angsten en verlangens de baas tracht te zijn. Hoe meer iedereen zijn best doet om grip op de situatie te krijgen, hoe meer die uit de hand loopt. In weinig woorden wordt veel gezegd, nog meer niet gezegd, veel begrepen en veel misverstaan.
De tekst van Magne van den Berg is van een pijnlijke lichtvoetigheid en laat zich lezen als een gedicht waarin de beelden ontstaan in het hoofd van de toeschouwer.
Vandaag zou Tsjechovs stuk een treffende analyse kunnen zijn van burn-out en menselijk onvermogen. De depressieve, maar integere Ivanov (Robby Cleiren) voelt zich ingesloten tussen zijn stervende vrouw, zijn aanbidster en een wereld vol roddelaars, drinkebroers en geldwolven.
"Een intieme theateravond die heel klein begint en voor je verwonderende ogen ontaardt in een rollercoaster van emoties."
"Vriendschap als een kaartenhuisje waaruit één kaart wegvalt. De Roovers geven dat verhaal op een sterke manier gestalte."
"De zinnen zijn kort, maar gebald en gelaagd en tonen uitstekend wat er leeft tussen de vier vrienden. Het gevoel het allemaal niet meer zo goed te weten is universeel, niet willen dat iets of iemand weggaat evenzeer. De Roovers maken knap de balans."
Downloads
tekst
- Magne van den Berg
van en met
- Robby Cleiren
- Sara De Bosschere
- Luc Nuyens
- Sofie Sente
scenografie
- Stef Stessel
kostuum
- Pynoo
lichtontwerp
- Bert Vermeulen
techniek
- Bert Vermeulen
productie
- de Roovers