Wat hoor ik?
Niks, dat zijn de bladeren die vallen.
Ja, het zijn de bladeren die vallen op het terras.
Na de doortocht van De wilde wilde weg vorig seizoen palmt De Filmfabriek in het voorjaar van 2010 opnieuw de grote zaal in. Centraal in De indringer staat de fundamentele angst voor de ander. ‘Ik wil uitzoeken of we de nekharen van het publiek nog overeind krijgen’, aldus Peter Missotten. Daarvoor laat hij zich inspireren door de sluipende, bloedstollende dreiging die uitgaat van horrorfilms à la The Ring of The Blair Witch Project.
Een eerste aanknopingspunt is de bizarre eenakter De indringer (1890) van Maeterlinck. In het salon van hun kasteel waakt een familie bij een zieke in de kamer ernaast. Langzaam en onvermijdelijk sluipt met de loodzware stilte ook de dreiging binnen…
De indringer wordt een licht ontregelende performance, waarin het publiek medeplichtig is. Kijken is nooit onschuldig. Zwijgen is nooit onschuldig. De voorstelling appelleert aan onze primaire angsten: een donker bos, de ander, de vreemde, het onbekende. ‘It’s what we try to get away from throughout our lives’, zei acteur Boris Karloff over horror. De schrik dat er ergens een breuk gaapt in onze werkelijkheid. De indringer gaat er recht op af.
regie
- Peter Missotten
van en met
- Joost Maaskant
- Krisjan Schellingerhout
- Marc Vanrunxt
- Benjamin Moen
- Dries Vanhegen
- Abke Haring
- René Nijman
- Teun Luijkx
vormgeving
- Peter Missotten
dramaturgie film
- Ellen Stynen
productie
- Toneelhuis
- Toneelhuis
- De Filmfabriek