Het was Gerard Mortier, destijds intendant van het Teatro Real, die Platel zo ver kreeg dat hij de opera’s van Verdi en Wagner onder handen nam. Tegen het decor van de Arabische Lente, de bankencrisis en het protest van de Indignados sloegen vooral de koren bij Platel in als een bom. Die muziek ontstond in even woelige tijden. Na de revoluties van 1848 daverde Europa op zijn grondvesten. In hun opera’s gaven Verdi en Wagner een stem aan hun volk, dat vrij wilde leven in een nieuwe nationale eenheid. Koren als Va pensiero uit Nabucco of het pelgrimskoor uit Tannhäuser groeiden uit tot patriottische anthems. Hun magnetisme is – nog steeds – onweerstaanbaar.

Maar de schoonheid van de massa heeft een gevaarlijke keerzijde, die om de zoveel tijd van gedaante verandert. Hoe verhoudt het progressieve nationalisme uit de negentiende
eeuw zich tot recente tendensen van populisme en protectionisme? Wanneer slaat verbondenheid om in kuddegedrag? En welke seismische tegenkrachten laten zich voelen in ons koortsige tijdsgewricht? C(H)OEURS 2020 ensceneert de verhouding tussen individu en maatschappij, binnen- en buitenwereld, drift en conventie in de wereld van vandaag.