In 2005 ontving hij de VSCD-mimeprijs voor Toe vader, drink en de VSCD jeugdtheaterprijs voor Voorstelling waarin hopelijk niets gebeurt.

Dit keer is het uitgangspunt een fotoserie die niet bestaat: een vrouw die slaapt en naast haar bed een verpleger die haar hand vasthoudt. Een man in de zee en een broeder die tot zijn middel is meegelopen. Een echtpaar dat met borden gooit en anderen in het wit die wachten tot dit weer is afgelopen. Broeders spreekt je aan op een oergevoel van hulpeloosheid en toont een wereld waarvan je niet weet of hij geruststelt of schrik aanjaagt.