Echter, daar waar traditionele oratoria meestal Bijbelse thema’s of klassieke mythologie als onderwerp hanteren, kaart LUCY een handvol sociale thema’s aan: identiteit en gemeenschap, individualiteit en samenhorigheid, activisme en genoegzaamheid en de verbondenheid - maar ook versnippering - die daarmee gepaard gaan.
Als gids en verteller van het theaterstuk werd de protagonist LUCY in het leven geroepen, een entiteit die mens noch god, man noch vrouw, goed noch kwaad is.
Alleen al het – bij voorkeur gezamenlijk in stilte – genieten van de soundtrack, met zowel die goddelijke vocalen van Frateur als dat machtige instrumentarium, gaat ruim een uur lang een mooiere wereld opleveren.
"De Berlijnse muur tussen klassieke muziek en pop? Dez Mona en B.O.X. stonden er in de Gentse Bijloke anderhalf uur lang bovenop te zingen en te spelen. Met Lucy – half voorstelling, half concert – vaagden ze niet alleen muzikale grenzen weg, ze toonden zich ook meesters van de ontroering. "
"Ergens wordt jullie muziek getypeerd als ‘barok ‘n’ roll? Kun je je daar in vinden of is dat te lollig? “Ha ha, dat was Humo. Erg creatief bedacht. Als wat wij doen zo genoemd wordt, dan is dat maar zo. Zelf zou ik er niet op komen. Ik vind het ook leuk te lezen hoe teksten worden geïnterpreteerd. Als woorden anders worden gehoord, dan ben ik op dat moment niet degene die zegt: dit heb ik niet geschreven. Als het jou als luisteraar blij maakt of het raakt je, dan maak je er je eigen verhaal van. Die vrijheid moeten we niet willen afnemen.”"
van en met
- Dez Mona
- B.O.X
