FES (Flat Earth Society Orchestra), vlaggenschip van de gesjeesde flank van de Belgische jazz, overrompelt al meer dan twintig jaar nationale en internationale podia met programma’s die steevast uit hun voegen barsten, genreregels aan hun laars lappen en luisteraars verbluffen met hun multicolore spazz jazz razzmatazz.

Hoogtepunten? Te veel om zomaar op te sommen, eigenlijk, maar Boggamasta (2017) met – oud-FES gitarist en Think of One frontman – David Bovée was er eentje van. Het tweede album Boggamasta III (2021) is niets voor zij die op zoek zijn naar antwoorden, want deze malafide muiters brachten daarmee opnieuw een verzameling arglistige composities en misleidende verhalen bij elkaar. De meest vertrouwde FES-referenties – Ellingtonia, viraal gekonkelfoes, Zappa, 21ste-eeuwse angsten en razernijen – blijven intact, maar worden gestuurd door labyrintische urban jungles en koortsig vernieuwde tradities. Boggamasta vloeit in genereuze gulpen, tekent duizelingwekkende patronen, trekt richting spaceways met kaarten die pas openvouwen zodra dat nodig is.

Laat er geen twijfel over bestaan: zelfs in z’n 25ste jubileum jaar blinkt FES uit in het creëren van heerlijk onbetrouwbare muziek, vol absurde perspectieven en bloedstollende wendingen.