Niemand kan zich voorstellen wat het moet betekenen om 22 uur per dag te leven achter een gesloten deur, in een kleine ruimte met onbekende mensen, op elk willekeurig moment bekeken door bewakers. In de gevangenis van Antwerpen zitten gemiddeld zo’n vijfhonderd mensen die wachten op hun proces. Mannen en vrouwen die dus ook in Antwerpen wonen.

In andere Europese landen is men al jaren overtuigd van de noodzaak van theater in gevangenissen, maar in België hinken we nog steeds achterop. Het Toneelhuis wil zijn rol van stadsgezelschap ook in deze au sérieux nemen en mee aan de kar trekken. Een aantal leden van de vaste kern maakt samen met gedetineerden en personeel van het arresthuis een voorstelling, waarin poëzie en rauwe realiteit elkaar uitdagen en versterken.