Op 9 februari 2000 winnen Geert Noppe, Maarten Van Mieghem en Klaas Delrue het Interfacultair Songfestival aan de KU Leuven. Ze kijken naar elkaar en denken alle drie hetzelfde: “we zijn vertrokken”!
Vijfentwintig jaar later duurt de jongensdroom nog altijd voort, en dat moet natuurlijk uitbundig gevierd worden. Meer bepaald met een AB Rewind concert van het debuutalbum Kannibaal én met een Yevgueni – Strijkers Deluxe @ de Bourla: een zaal waar ze nooit eerder speelden, en in een nooit geziene bezetting.
De drie stichtende leden doen het voor de gelegenheid zonder drums en elektrische gitaar, en laten zich voor het eerst bijstaan door een strijkerskwartet. Verwacht dus ongeziene versies van hun klassiekers. Echo’s van de originele arrangementen van Andrew Powell op de songs van het eveneens jubilerende debuutalbum Kannibaal (° februari 2005). Maar ook splinternieuwe arrangementen op andere parels.
Denk zeker aan de hits in een strijkersjasje. Maar ook en misschien vooral aan de favorieten van de band zelf. Nummers als Sneeuwman of Zal wel niet mogen bijvoorbeeld, die zich uitstekend lenen voor deze intieme setting, en een meer gearrangeerde bewerking.
Yevgueni houdt van vele podia, van cafés tot zomerfestivals. Maar weet ook steeds weer te verrassen met beklijvende voorstellingen voor de luwte en de spots van het theater. Of zoals het onlangs door een kenner werd neergeschreven: “Band, frontman (en crew) slepen je mee in hun universum van klank, licht, verstilling en vertelling, vertraging en versnelling. Om u anderhalf uur later ontroerd, getroost, hoopvol en uitbundig de nacht in te sturen.” Dat zal ook nu weer – en meer dan ooit – het geval zijn.
De drie stichtende leden doen het voor de gelegenheid zonder drums en elektrische gitaar, en laten zich voor het eerst bijstaan door een strijkerskwartet. Verwacht dus ongeziene versies van hun klassiekers. Echo’s van de originele arrangementen van Andrew Powell op de songs van het eveneens jubilerende debuutalbum Kannibaal (° februari 2005). Maar ook splinternieuwe arrangementen op andere parels.
Denk zeker aan de hits in een strijkersjasje. Maar ook en misschien vooral aan de favorieten van de band zelf. Nummers als Sneeuwman of Zal wel niet mogen bijvoorbeeld, die zich uitstekend lenen voor deze intieme setting, en een meer gearrangeerde bewerking.
Yevgueni houdt van vele podia, van cafés tot zomerfestivals. Maar weet ook steeds weer te verrassen met beklijvende voorstellingen voor de luwte en de spots van het theater. Of zoals het onlangs door een kenner werd neergeschreven: “Band, frontman (en crew) slepen je mee in hun universum van klank, licht, verstilling en vertelling, vertraging en versnelling. Om u anderhalf uur later ontroerd, getroost, hoopvol en uitbundig de nacht in te sturen.” Dat zal ook nu weer – en meer dan ooit – het geval zijn.
van en met
- Yevgueni