"De sleutel van het masterplan ligt in het hart van het gebouw: in de zaal, op de scène," vertelt Carl Meeusen in Pompidou. Hij is projectleider van de grootschalige renovatie in de Bourlaschouwburg. "Dat is een hellende scène, een erfenis van het perspectivistische baroktheater. Tussen de voorkant en de achterkant van het podium is er bijna een niveauverschil van één meter!"

"Dus als Toneelhuis, dat nu gehuisvest is in de Bourla, daar een productie maakt, wordt die op maat van de hellende scène gemaakt," zo gaat hij verder. "Als die voorstelling op tournee gaat, moet dat decor helemaal aangepast worden om op een vlakke vloer te kunnen spelen. Maar ook omgekeerd: als er een receptieve voorstelling naar de Bourla komt, dan moet die aangepast worden om niet naar beneden te glijden."

"Dan krijg je zo’n stelling: gelieve uw voorstelling te monteren op één meter!" lacht presentator Chantal Pattyn.

"Om die historische schouwburg te transformeren naar hedendaags gebruik, moet je af van de hellende scène. Als je het podium vlak maakt van achter naar voor, dan is het podium plots een meter hoog en dan klopt de verhouding tussen de scène en de zaal niet meer."

"Dan is dat podium hoger en dan mis ik de voorstelling, of een stukje ervan," zegt Chantal.

"Als je de scène in de andere richting vlak maakt, dan snijd je de kop van het historisch waardevolle ondertoneel af. Dus gaan we de scènevloer en het houten ondertoneel met één meter verlagen."

"Hoe ga je dat doen? Graven is ontzettend duur," merkt Chantal op.

"Een theatertoren is eigenlijk een grote kraan, een grote hijsmachine," antwoordt Carl Meeusen. "We gaan de houten stellage van de bodem en de wanden losmaken en stabiliseren tot een immobiele, stalen kooi. Met de trekken van de theatertoren gaan we die optrekken, onderuit halen en laten zakken."

"Dat niemand daar eerder op is gekomen!" lacht Chantal.

Beluister hier het integrale interview.
Lees meer over het Masterplan