De repetities van Desperado zitten halfweg. Centraal in de repetitiesessies staat de tekst: Desperado is het verhaal van vier mannen die elkaar (en blijkbaar niet voor het eerst) in het weekend in een soort van westerndorp ontmoeten om daar te praten over hun werk en hun relaties. Vier 'losers' eigenlijk. Bij wijze van voorstudie bezochten regisseur Bart Meuleman, productieleider Stefaan Deldaele en kostuumontwerpster Monique van Hassel eerder al het westerndorp El Paso in Wuustwezel. Dat blijkt "een cowboydorp in old western style" te zijn waar "cowboys en indianen de bewoners zijn", "een levendig dorp met cowboy huisjes, een echte jail, een bank,  twee saloons en kerkje".

Terug naar de repetities: zoals afgesproken met regisseur Bart Meuleman kennen de acteurs bij het begin van de repetities hun tekst al voor een groot gedeelte. Het is een tekst waarin herhaling van bepaalde zinsnedes, in steeds nieuwe variaties, een grote rol speelt. Het lijkt bij momenten eerder een partituur met variaties op een paar thema's dan een klassieke theatertekst pur sang. De acteurs kunnen - nu de tekst toch al grotendeels gekend is - snel de vloer op. Om het ‘cowboygevoel’ te versterken wordt ervoor gekozen om vanaf het begin in aangepaste outfits te werken.  De voorbije weken passeerden verschillende ‘ensembles’ de revue: vaak nogal stoere cowboyoutfits, maar ook ietwat 'foutere' kledij met aangepaste boots. 

Regelmatig zitten acteurs en regisseur samen rond de tafel om de dialogen en manier van spelen grondiger te analyseren. De eerste ‘doorloop’ voor een tiental collega’s van Toneelhuis werd goed onthaald. De feedback blijkt zinvol: dit stuk heeft alles met ritme en timing te maken, en de aanwezigheid van een publiek - hoe klein ook - helpt om die timing juist te krijgen. Soms moet je als acteur weten hoe een publiek op een bepaalde uitspraak reageert. Nog werk aan de winkel dus en nog meer doorlopen de volgende weken: wordt vervolgd!