“Ik wil de spreektaal die ik in FLOU gevonden heb verder onderzoeken: ‘gewone gesprekken’ tussen werknemers die over meer gaan dan er wordt gezegd. Ik schrijf een tekst voor vijf personen. Op scène zie ik een choreografie van beweging en tekst voor me, zowel gesproken als fysiek zichtbaar. Een industriële mantra.”

“De mensen met wie ik ga werken zijn erg belangrijk voor me. Marlies Heuer, met wie ik eerder al werkte in Linoleum/Speed, heeft een achtergrond van mime die ze combineert met een grote helderheid in tekstzegging. Met Ruud Gielens ben ik al langer in gesprek, ik maakte met hem onder ijs bij de KVS in 2005. Jonas Vermeulen studeert nu af bij de afdeling Kleinkunst van het Conservatorium in Antwerpen, met zijn tengere fysiek heeft hij een bijzondere présence op scène. De derde mannelijke performer is Misha Downey, hij is een fantastische, onpeilbare kracht in de voorstellingen van Needcompany. Zijn evenknie komt van over de oceaan: de New Yorkse danser Jason Quarles. Senjan Jansen, met wie ik al voor een hele reeks producties samenwerkte, staat in voor het geluidsdecor. Beeldend kunstenaar Jean Bernard Koeman ontwerpt voor TRAINER een groot decor. Ik werk ook opnieuw met Stef Alleweireldt, die voor Benjamin Verdonck en mezelf het licht ontwierp voor SONG#2. Peter Seynaeve geeft speladvies. We werkten ook al samen voor HOUT.”

“TRAINER wordt een beeldende voorstelling, een performance met spelers, objecten en tekst waarin ritme, herhaling en sensualiteit een grote rol spelen. Het decor zal worden opgebouwd en weer afgebroken. De spelers zullen in een machine staan en tegelijk de machine zelf zijn. De machine zal de mens zijn. In de fabriek heerst een ingesleten discipline. Een gewoonte, een beweging, een doordoen zonder erbij na te denken. Ik wil de sensualiteit van herhaling zonder twijfel of bedenking onderzoeken. Het individu zal aanwezig mogen zijn, maar ook moeten verdwijnen in een pompend organisme dat niet van nu en hier is. Braindead excitement.”

Interview door An-Marie Lambrechts, maart 2013