Op het platform, dat in 2015 door Toneelhuis en AP journalistiek in het kielzog van de voorstelling De welwillenden werd opgezet, lees je persoonlijke verhalen van mensen die niet gehoord worden omdat ze op de één of andere manier anders zijn, verhalen over hoe zij zich thuis voelen in de stad en de maatschappij.

Binnen de journalistieke 'stiel' lag de focus voor de studenten op 'constructieve journalistiek'. De verhalen die zij van hun interviews optekenden gingen wel degelijk over de moeilijke tijden en/of zware tegenslagen die men had meegemaakt, waarbij de student grote aandacht besteedde aan het taalgebruik bij het portretteren. Lukt het de journalist om een volledig, interessant portret te maken zonder de persoon in kwestie op voorhand al te 'labelen'?

Op de website van de christelijke Hogeschool voor journalistiek in het Nederlandse Ede kan je ontdekken dat deze opvatting over taalgebruik niet altijd in het voordeel van de constructieve journalistiek uitpakt. Er bestaat in de sector dan ook veel discussie over de zin en onzin van de toevoeging constructief.

Toneelhuis juicht alleen maar toe dat AP-Hogeschool zich met Invisible Cities zo zichtbaar hard maakt voor een geëngageerde en sociaal betrokken manier van journalistiek bedrijven. Zij vertrekken hierbij van een opvatting over constructieve journalistiek die aansluit bij de definitie van Louis Demeyere: : ‘Constructieve journalistiek is een journalistieke benadering, geïnspireerd door technieken uit de positieve psychologie en andere gedragswetenschappen en gericht op oplossingen, depolarisatie, herstel en de toekomst, die tot doel heeft het publiek te engageren en accuraat te informeren, zonder daarbij de  kernwaarden van de journalistiek en de kritische zin van de journalist over het hoofd te zien.’

Sinds twee jaar is AP-journalistiek zelf gastheer van Invisible Cities en deze internationale samenwerking is het eerste wapenfeit. Alle opleidingen uit de verschillende landen bereidden hun studenten op voorhand inhoudelijk voor en gebruikten het platform als gemeenschappelijke tool. Vervolgens verzamelden 26 studenten zich eind maart in Antwerpen, gaven elkaar feedback op reeds geschreven portretten bezochten Antwerpse sociale organisaties en interviewden mensen die om de één of andere reden een minder zichtbare plek hebben in de samenleving.

Gazet van Antwerpen publiceert een interview met de Europese studenten en paginagrote portretten.
Lees het portet van Hassnaa, Maria en Xander.

Bezoek het digitaal platform Invisible Cities.