“Regisseur Guy Cassiers construeerde voor zijn opmerkelijk acteur een grote echokamer die een intimiteit in flarden laat zien en horen.
De grote kracht van Cassiers zit in een scenische schriftuur waar de meest eenvoudige procedés een hoge graad van verfijning lijken te bezitten, terwijl de gebruikte technologieën – meerdere camera’s, directe projecties, beeldverwerking, versterkt geluid – tot een verrassend organische eenheid versmelten. De regen stroomt over de wanden van deze psychische grot, we horen insecten zoemen, dieren grommen: herinneringen verbonden aan gevoelens, die van een kind dat met blote voeten door een knekelhuis loopt waar men uit louter plezier vernedert.” Le Devoir, 28.01.13