Aan het begin van de repetitieperiode vertelt Mokhallad dat het overlijden van zijn vader, van wie hij geen afscheid heeft kunnen nemen vanwege de oorlog in Irak, de inspiratie is voor deze voorstelling.
Mokhallad Rasem: “Ik ben laatst nog naar Irak gegaan om onderzoek te doen naar de dood van mijn vader en ook om veel archiefmateriaal te verzamelen over hem. De inspiratie voor deze voorstelling is mijn vader. Mijn vader was een heel bekend acteur in Irak, in films en in theater. Toen ik klein was, bracht mijn vader me altijd naar het theater, naar de acteurs die zich omkleedden en schminkten. Hij legde me uit dat je voor de voorstelling, voor het publiek binnenkomt, op het podium moet staan om naar de lege zaal kijken en je in te beelden dat er zoveel mensen straks in de zaal gaan zitten. Elk hoofd van elk mens heeft een eigen gedachte. Zijn visie over theater was dat je, als je iets maakt, ‘te eten geeft’ aan ieder mens in de zaal. Er zijn zoveel verschillende smaken, dus je moet er goed over nadenken hoe je al die verschillende mensen ‘voedt’. Hij had een eigen theaterzaal waar hij elke dag speelde, van acht uur tot elf uur ’s avonds. Als ik mijn huiswerk had gedaan, nam hij me mee naar het theater. Ik zat altijd in de coulissen en keek naar de voorstelling vanuit een ander perspectief, omdat ik wilde weten hoe een acteur speelde. De spanning van het theater voel je wanneer je daar naast het podium staat. Ik heb heel veel van mijn vader geleerd.”
“Ik was in België toen mijn vader overleed. Ik heb het hele afscheid van mijn vader op televisie kunnen zien, via een Arabisch kanaal. Het was een heel raar gevoel om de beelden te zien; er was een grens tussen ons, een muur. De vraag waarom iemand geen afscheid kan nemen van zijn vader, bleef in mijn gedachten. Op een bepaald moment heb ik Hamlet gelezen en herkende mijn eigen verhaal. De essentie van het stuk is een zoon die zoekt naar een manier om met de dood van zijn vader om te gaan. Ik wil de werkelijkheid en Hamlet samenbrengen om een voorstelling te maken. Misschien is de voorstelling een goede manier om afscheid te kunnen nemen van mijn vader.”
Hamlet Symphony ligt in het verlengde van Shakespeares stuk, en is een onderzoek waarin Hamlet door het creëren van een theatervoorstelling zichzelf, zijn vader en zijn omgeving probeert te begrijpen. ”Ik heb materiaal verzameld van mijn vader en wil nu onderzoeken hoe we in de voorstelling twee lijnen kunnen samenbrengen: het persoonlijke verhaal over mijn vader en het stuk van Shakespeare.”
Daarvoor gaat Mokhallad weer aan de slag met een meertalige cast en uiteenlopende inspiratiebronnen. Naast Shakespeare liggen ook op tafel: Heiner Müllers Hamletmachine, hedendaagse Arabische poëzie, het werk van de surrealist René Magritte en van de hedendaagse schilder Michaël Borremans. De repetities zijn begonnen.
Roos Euwe
