Het werken in en voor de grote zaal was voor mij toen nog onbekend terrein. Het is door jouw genereuze inzet en die van de technici dat de voorstelling in Vlaanderen op tournee is kunnen gaan. Terwijl andere programmatoren mijn voorstellingen bij Oud Huis Stekelbees cancelden omdat ze het geen geschikte kindertheatervoorstellingen vonden, bleef jij ze als één van de weinigen toch programmeren. En binnen het KunstenfestivaldesArts dat je in Brussel had opgestart heb je risicovolle voorstellingen als Hiroshima mon Amour en Rotjoch mede mogelijk gemaakt, mijn eerste stappen in het gebruik van video en de visuele media. Met die voorstellingen heb je me ook geholpen mij internationaal op de kaart te zetten. Ook toen je zelf in het buitenland werkte, bleef je het contact onderhouden en heb je me uitgenodigd.
Met je niet aflatende energie en enthousiasme stimuleerde je kunstenaars. Je wist hoe naar hen te luisteren maar je durfde hen ook ter verantwoording roepen. Je kon mensen een geweten schoppen. Je invloed achter de schermen was enorm. Altijd eerlijk en direct, plaatste je ervaring de dingen in perspectief.
Toen ik nadacht over de belangrijke rol die je in mijn leven gespeeld hebt, besefte ik dat jouw vader hetzelfde betekend heeft voor mijn vader als jij voor mij. Je vader, Bert Leysen, de eerste programmadirecteur televisie van het N.I.R. (nu VRT) en dus een van de pioniers van de Vlaamse televisie, is voor mijn vader een belangrijke mentor geweest. Op de wikipediapagina over je vader wordt zijn persoonlijkheid met deze termen omschreven: schoonmenselijkheid, brede verdraagzaamheid, Vlaamse gebondenheid, Europese gerichtheid en gelovend in het ideaal van de volksverheffing. Met kleine aanpassingen gaan die allemaal voor jou op. Ook jij was een schoon mens, ruimdenkend en tolerant. Ook jij wilde Vlaanderen naar de wereld en de wereld naar Vlaanderen brengen. En ook jij geloofde in de kracht van kunst om de toeschouwer te confronteren met nieuwe, onverwachte en uitdagende visies. En bovenal was jij je als weinig anderen bewust van de complexiteit en de kwetsbaarheid van het artistieke proces dat theatermaken is en waarin de menselijke factor zo een belangrijke rol speelt.
Mijn nieuwste voorstelling gaat over twee bijzondere figuren, Antigone en Tiresias, die de wereld waarin zij leven in vraag durven stellen. Ze worden gespeeld door twee bijzondere actrices, Ikram Aoulad en Katelijne Damen. Uit dankbaarheid voor alles wat je voor me betekend hebt, draag ik de voorstelling aan je op.
Met veel warmte, respect en bewondering.
Ik zal je erg missen.
Guy Cassiers
