Beste toeschouwers,
Waar we al een tijdje schrik voor hadden, is inmiddels een feit. We zitten stevig in een tweede lockdown. De theatersector was net opnieuw opgestart, in moeilijke omstandigheden én met vele beperkingen weliswaar, maar we waren na vele maanden opnieuw actief, we konden opnieuw onze voorstellingen presenteren en ons publiek ontvangen. Ik ben er erg trots op dat Toneelhuis de voorbije twee maanden een festival (Love at first sight) en maar liefst drie premières (Gekken & Specialisten, Antigone in Molenbeek + Tiresias en Wachten op Godot) in veilige en artistiek juiste omstandigheden heeft kunnen brengen. Dat dit alles voorlopig niet meer kan, is frustrerend en doet ons veel pijn. Maar we kunnen niet anders. De coronacijfers vertellen een verhaal dat niet weerlegd en geminimaliseerd kan worden. We moeten onszelf en de anderen opnieuw een tijdlang beschermen.
Toch valt Toneelhuis niet helemaal stil. De voorstellingen in de Bourla en op verplaatsing zijn weliswaar tijdens de maanden november en december afgelast, maar de Wereldtournee in Antwerpen van Benjamin Verdonck, die al voor de tweede lockdown begonnen was, gaat gewoon verder. Daarnaast blijven we achter de schermen op een veilige manier verder werken aan de voorstellingen van de tweede helft van het seizoen: The Sheep Song van FC Bergman, I Silenti van Lisaboa Houbrechts, Homemade van Mokhallad Rasem en April van mezelf.
En ook u, beste toeschouwer, laten we niet zomaar achter. Tijdens de vorige lockdown hebben we u via HuisToneel voorstellingen online aangeboden en heb ik u een aantal brieven gestuurd. Die brieven hebben we inmiddels in een mooi boekje verzameld en ook de voorstellingen zijn nog steeds te bekijken op onze website. Ook nu zoeken we contact met u, zij het op een heel andere manier: via de radio. We laten het beeld - fysiek of digitaal - even voor wat het is en concentreren ons op het gesproken woord. Iedere dinsdag- en donderdagavond om 20u gaat Radio Toneelhuis in de ether. Op dinsdag 17 november gaan de uitzendingen van start. De Toneelhuismakers vertellen over eigen werk, lezen teksten voor, draaien muziek… kortom alles wat radio nu eenmaal doet.
We gaan door een onzekere periode. Dat we de eindejaarsfeesten niet kunnen vieren zoals we dat altijd deden, maakt het niet makkelijker. Het gevaar bestaat dat we de hoop verliezen. Ik heb de voorbije weken vaak moeten denken aan een boek van Toon Tellegen: De genezing van de krekel. Het begint zo: “Het was op een ochtend in het begin van de zomer. De krekel zat in het gras voor zijn deur en dacht: ik ben tevreden, ik ben vrolijk en tevreden. De zon scheen en er dreven kleine witte wolken over de horizon. De krekel leunde achterover, deed zijn ogen dicht en tjirpte zachtjes het eerste het beste wat hem te binnen schoot. Maar opeens voelde hij iets vreemd in zijn hoofd. Iets wat hij nog nooit had gevoeld. Iets dofs. Het zat in zijn hele hoofd.” De krekel wordt depressief. Hij wordt iedere dag somberder. Hij weet niet wat hij moet doen om dat doffe gevoel weg te krijgen. Op het einde van het verhaal is de krekel weer ok. Het gevoel wordt kleiner en op een dag is het helemaal weg. Hoe dat zo gekomen is, weet hij niet. Wellicht hebben alle dieren in het bos bewust of onbewust, gewild of ongewild meegeholpen aan zijn genezing.
Hoe wij uit onze diepe crisis moeten geraken, is voor niemand duidelijk. Er is geen wondermiddel. Maar het is belangrijk dat we, zoals de dieren in het bos, contact blijven houden met elkaar, dat we proberen voor elkaar te zorgen. Beste toeschouwers, we gaan elkaar een tijdje niet zien. Maar u gaat wel van ons horen. Heel letterlijk zelfs. Via onze Radio Toneelhuis. We verliezen elkaar dus in elk geval niet uit het oor.
Mede in naam van algemeen directeur Maud Van de Velde, de beleidsstaf, de hele Toneelhuisploeg en de raad van bestuur wens ik u veel sterkte en veel luistergenot. Ik ben er zeker van dat we er gaan geraken. Aan de andere kant van de tunnel. Samen. Op een dag worden we wakker en dan is het doffe gevoel uit ons hoofd verdwenen "With a little help from my friends", zoals The Beatles lang geleden al zongen.
Hartelijke groet,
Guy Cassiers
