“Het kleine meisje van meneer Linh is voor mij een Europees project. Europa is al heel lang een belangrijk thema in mijn voorstellingen. Voorstellingen als Bloed en rozen. Het lied van Gilles en Jeanne, Duister hart, De man zonder eigenschappen, Mefisto forever, De Welwillenden nemen expliciet momenten uit de Europese geschiedenis als vertrekpunt: de macht van de Kerk in de Middeleeuwen, het kolonialisme, het uiteenvallen van het oude Europa in 1914, de opkomst van het nazisme en de Holocaust. Ik gebruik die geschiedenis om iets te zeggen over de verwarring in het Europa van nu. Met Het kleine meisje van meneer Linh behandel ik het zeer actuele thema van de vluchteling, een van de grote uitdagingen waar Europa op dit ogenblik voor staat.

Maar naast de inhoud is bij Het kleine meisje van meneer Linh  nu ook het werkproces onderdeel geworden van die Europese dimensie. Het is voor mij een nieuw vorm van internationale samenwerking. De voorstelling Bezonken rood hebben we in vier verschillende talen gespeeld: Nederlands, Frans, Engels en Spaans. Acteur Dirk Roofhooft leerde de taal van het land waarin we gingen touren. Met Het kleine meisje van meneer Linh gaan we een stap verder. We veranderen niet alleen van taal, maar ook van acteur. Ik maak de voorstelling telkens opnieuw met een acteur uit het co-producerende land. Op die manier hebben de acteur, zijn taal en zijn cultuur een impact op de inhoud van de voorstelling. Iedere acteur is intens betrokken bij de herwerking van de voorstelling. Op dit ogenblik werk ik met Jérôme Kircher. Zijn ‘Franse’ Linh zal heel anders zijn dan de ‘Vlaamse’ Linh van Koen De Sutter en anders dan de ‘Spaanse’ Linh… Dit is voor mij een totaal andere manier van samenwerken. Met Het kleine meisje van meneer Linh ontwikkelen we vanuit Toneelhuis een veel intensiever traject met onze co-producerende partners in Europa. Ik laat me iedere keer opnieuw beïnvloeden door een andere taal,  een andere acteur en niet in de laatste plaats door een ander publiek. Wat kort door de bocht zou ik kunnen zeggen dat ik me een beetje in de plaats van meneer Linh plaats: ik geef me over aan een andere context en een andere taal.

Het thema van de vluchteling heeft per land een andere impact omwille de politieke en historische gevoeligheden van dat land en door de debatten die er gevoerd worden. Het zal boeiend zijn om de voorstelling doorheen de verschillende talen en in de handen van de verschillende acteurs te zien evolueren. Het is mijn droom om op termijn verschillende versies met elkaar te laten dialogeren door bijvoorbeeld vier, vijf of zes Linhs tegelijkertijd op toneel te zetten…! Het lijkt wat paradoxaal maar precies een voorstelling die over de beperkingen en de barrières van de talige communicatie gaat, is een soort van lofzang op de rijkdom en de eigenheid van de verschillende Europese verhalen. Een eigenheid die echter pas waarde en betekenis krijgt door en in het verschil.”

Opgetekend door Erwin Jans.