Marie De Corte

“In mijn parcours als danser ben ik sommige mensen te vroeg tegen gekomen en anderen te laat. Bij Mokhallad heb ik het gevoel dat het op het juiste moment is. Hij vertrekt vanuit emotie en ik beweeg op emotie. Beweging is emotie voor mij. Zijn manier van werken ligt mij heel goed. ‘Emotie als een oefening’ zegt hij. Dat vind ik leuk want ik oefen heel graag; ik oefen al heel mijn leven. Door hoe een beweging transformeert en verandert, door iets te blijven herhalen, vind je nieuwe dingen. De link met Mokhallads persoonlijk leven, de dood van zijn vader, stimuleert om te zoeken naar onze eigen herinneringen. Daardoor wordt het persoonlijk en krijgt het een menselijk aspect.
De groep is Japans, Arabisch en Europees; met twee jonge mensen, twee oudere mensen; één acteur en drie dansers. Als je al die verschillen weglaat, is er de mogelijkheid om naar de mens te gaan zoeken. Dat vind ik heel boeiend, want het menselijke is voor mij heel belangrijk. To be or not to be. Dat zijn, dat is de essentie van het leven. Met Mokhallad zoeken we naar nieuwe rituelen, bijvoorbeeld om met de dood om te gaan en dat vind ik fantastisch. Weg van het cliché, anders, met meer warmte, meer menselijkheid. Die mens komt altijd terug. We zijn allemaal mensen en daar gaat theater over.” 

Kayoko Minami

“Ik kende Mokhallad hiervoor nog niet; Marie heeft me geïntroduceerd. Het is de eerste keer dat ik meewerk aan een theatervoorstelling en ik merk dat er een andere benadering is dan in de dans. In de dansvoorstellingen waar ik tot nu toe aan heb meegewerkt was er voor de dansers minder informatie of een minder duidelijke taak van waaruit de improvisaties werden ontwikkeld. Mokhallad heeft al meer een idee van wat hij wilt zien.
Shakespeares Hamlet had ik niet eerder gelezen. Ik kende het verhaal natuurlijk globaal, en las het nu in het Japans. Het is niet gemakkelijk te ontdekken wie Ophelia precies is, ze is weinig aanwezig in Shakespeare's tekst. Daardoor kunnen wij nu onze verbeelding erin leggen en is er de ruimte te hebben ermee te spelen.” 

Mohamed Boujarra

“Tot nu toe zijn de repetities heel kalm en intens. Theater is een heel andere manier van werken die mij als danser toch aanstaat. Het is werken vanuit de buik, vanuit de neus, vanuit het gevoel en van daaruit keuzes maken. Mokhallad doet dat heel sterk en dat apprecieer ik enorm. Het geeft ons alle vier veel vrijheid, iedereen kan zijn eigen weg gaan en hij is diegene die ons samenbrengt.
Ik vind veel dingen interessant aan Hamlet. Shakespeare heeft hem heel reëel gemaakt en ik denk dat iedereen zich in hem kan vinden. Hij is emotioneel en rationeel. Hij is een twijfelaar, heeft schrik om fout te zijn en is een observator. Hij is echt compleet als personage. Ik herken mezelf er in want ik ben ook veel bezig met het onderzoeken van mezelf en mijn kunst, van waar ik naartoe ga, waar ik ben, waar ik naartoe wil, al die vragen. Ik vind het superinteressant om een personage te spelen dat daarin te ver is gegaan en echt gek is geworden.” 

Geert Six

“Interessant aan deze voorstelling is om op een andere manier om te gaan met repertoire en zo het repertoire opnieuw uit te vinden. De relatie tussen Mokhallad en zijn vader is daarvoor essentieel. Het gaat om het onderzoek naar de relatie, en het gevoel als je hoort dat je vader is gestorven en je daar niet kan zijn vanwege een visum of iets dergelijks. Het verliezen van iemand is soms van wezenlijk belang voor een transformatie in je kop. Ik ben mijn werk anders gaan bekijken op het moment dat mijn papa stierf. Omdat je dan praat tegen iemand die er niet meer is, tegen iemand die blijft zeggen dat je je werk goed moet doen, beter doen, dat je leergieriger moet zijn, nog radicaler zijn en bewuster zijn.
Mokhallad zet een parcours uit. Hoewel je niet weet wat er in zijn kop zit, vermoed je wel iets en voel je wel de dramaturgie van Hamlet. In de improvisaties ontdekt hij nieuwe dingen, terwijl we spelen ontdekt hij nieuwe mogelijkheden. Mokhallad is zeer ontvankelijk voor het gevondene en voor het hier en nu. Hij pikt daar op in, of het nu letterlijk geïmproviseerd is of iets waarover je praat aan tafel. Er is een grote openheid om dit proces gezamenlijk af te leggen en samen tot een eindpunt te komen.” 

Opgetekend door Roos Euwe