“Het kussen van je bed is tijdens de nacht het dichtst bij je hoofd. Het weet wat je denkt en droomt. Soms wil je kussen je gedachten niet dragen omdat ze te zwaar zijn. Dan word je wakker met een stijve nek en kan je je hoofd niet meer bewegen.” - Mokhallad Rasem

In zijn nieuwe voorstelling Dagboek van een leeg bed staat Mokhallad Rasem alleen op het toneel. Het verhaal dat hij vertelt is gebaseerd op de vele notities die hij al sinds jaar en dag neemt van wat hij denkt en voelt, van wat hem overkomt en van wat hij zich verbeeldt. Mokhallad heeft die notities herlezen en geselecteerd wat hem nu nog raakt.

Toch is het geen biografisch verhaal dat hij vertelt. Soms lopen feit en fictie zelfs in elkaar over. Het is het verhaal van een man die in zijn eigen hoofd rondloopt dat heel veel lijkt op een kunstenaarsatelier met een bed. “Het hoofd van een mens is voor mij een doos of een doos vol dozen. Iedere doos is verschillend en heeft een andere inhoud: een gebeurtenis, een persoon, een klank, een geur, een gevoel, een stukje muziek. Er zijn dozen vol verlangen, vol wachten, vol eenzaamheid, vol oorlog, vol liefde, etc.”, aldus Mokhallad Rasem. 

Mokhallad speelt deze voorstelling in het Arabisch (met Nederlandse ondertitels): “Ik schrijf mijn notities vanuit mijn gevoel. Ik wilde een keer niet over de taal hoeven nadenken. Wanneer ik in het Nederlands speel, speel ik in een geleende taal. Daarom doe ik het in mijn moedertaal. Het Arabisch is een rijke, muzikale en poëtische taal met veel synoniemen, veel associaties en veel mogelijkheden tot interpretatie.”

Dagboek van een leeg bed is geen rechtlijnige vertelling. Zo zit het leven immers niet in elkaar. Mokhallad wandelt tussen de dozen vol herinneringen, gedachten, gevoelens, dromen, indrukken, etc. De verhalen rijgen zich aan elkaar tot een lange poëtische vertelling.  Soms hard. Soms grappig. Soms ontroerend. Soms dat allemaal tegelijk. 

“Hoeveel weegt je hoofd met een zware gedachte? Met een mooie gedachte? Soms weegt één enkel woord zeer zwaar in je hoofd. Soms zijn heel veel woorden heel licht.” - Mokhallad Rasem