Het was namelijk vandaag 20 graden Celsius in Washington DC. Let wel, 12 januari. Ik weet dat hiermee de klimaatverandering niet sluitend bewezen is, maar het zegt toch ook niet helemaal niets. Nou, dat vonden de diplomatenstudenten waarmee ik vanmiddag aan het zondagmiddagdiner zat wel. Zij beweren tot op de dag van vandaag dat er op het gebied van het klimaat nog eigenlijk helemaal niets bewezen is. Sterker nog, er circuleren bij onze toekomstige vertegenwoordigers in het buitenland nog flink wat schimmige theorieën over bepaalde warme golfstromen, die sinds de Middeleeuwen soms wat warmer, soms wat kouder zijn.
Over de invloed van de mens hoor je niks. Een Duitse student uit Augsburg hield het nog het langst vol, maar die gaf zich ook gewonnen toen het onderwerp Greta Thunberg ter sprake kwam. Over haar was de teneur eenstemmig. Zij doet het verkeerd, want ze is te veel op zoek naar publiciteit. Iedereen was het daar min of meer over eens. Daar was, vonden ze, meer dan genoeg bewijs voor.
We hoeven ons geen illusies te maken over wat de politieke voorkeur van het aanstaande ambassadepersoneel is. Ze zijn rechts, en laten zich straks – dat zie je nu al - gewillig voor de kar van de multinationals spannen. Je hoort ook dat dat de afwegingen zijn; in het buitenland voor een groot concern of voor de overheid? Het verbaast ook allemaal niet natuurlijk, als je bedenkt uit wat voor families ze voor het merendeel komen en uit wat voor families zeker niet. In ieder geval, hoe duur en exclusief de studie hier in Washington DC ook mag zijn, het bewijs van 99% van de klimaatwetenschappers maakt geen onderdeel uit van het lessenpakket. Misschien is het daarom wel zo prijzig. Je betaalt een hoop geld om bepaalde dingen niet te horen.
Ik ben me in het conservatisme aan het verdiepen. Dat wil zeggen, ik probeer van u een conservatieve diplomaat te maken, wat u volgens mij ook bent, of in ieder geval was. U werd benoemd tijdens het presidentschap van Bush en ik vond u in de video ook duidelijk meer geïrriteerd over de vragen van de democratische leden van de Buitenlandcommissie van de Senaat dan over de republikeinse. Dat onderzoek naar uw conservatisme is vooral een onderzoek naar mijn eigen conservatisme. Ik probeer dat conservatieve wereldbeeld goeddeels uit mijzelf te halen. Ik kan u zeggen dat dat boeiende sessies zijn; jezelf in een andere dan je eigen politieke constellatie manipuleren en dan kijken of je het overtuigend geformuleerd krijgen kan. Ik doet het zo, omdat ik denk dat met name de geloofwaardigheid groter wordt als ik de ideeën ergens zelf ook waardevol en belangrijk vind. Maar goed, het is een merkwaardig en gevaarlijk spel, als je bedenkt dat die hele gemakzuchtige geprivilegieerde behoudzucht van vanmiddag ook gewoon conservatisme heet.
Er is trouwens nog iets anders, en daar moet ik het binnenkort uitgebreider met u over hebben: bij die zoektochten naar conservatisme komen soms boosaardige energieën bij me vrij. Boosaardige energieën die gaan over zelfhaat, denk ik. Dan vind ik er plotseling een sardonisch genoegen in om mezelf en mijn progressieve opvattingen te vernietigen. En wat nog belangrijker is, met mij ook mijn omgeving, het theater en alle mensen die daarin werkzaam zijn. Ik zal er morgen iets meer over proberen te zeggen.
Sincerely,
Willem de Wolf
