Zo had ik het gedacht:

Het brughuisje op de Citadellaan is een gemeenschapshuis geworden uitgebaat door welwillende buurtbewoners.
Waar ik gisteren drie kwartier koffie dronk, zit ik er nu van tien tot twee, praat met een man die koelte zoekt in de Sint-Janskathedraal, met een man die lijkt op Meneer Foppe uit Van Kooten en De Bie, met een man uit Limburg die camerawerk doet voor de NOS, met een vrouw die nooit citroenijs at tot ze het ijs proefde dat hier wordt geserveerd (ze biedt me een citroenijsje aan met een vork), met Leen uit Antwerpen, met een man die lijkt op mijn vader mocht hij fimster geworden zijn, met een vrouw die wanneer ik doosjes toon alles filmt en het op de pagina van het gemeenschapshuis post. Ik beloof morgenvoormiddag terug te komen en ook dat kondigt ze meteen op de pagina aan. Dan, ja, nodigt zij me uit, ja, morgennamiddag in haar buurt te komen spelen (de Cypressenlaan).
Ja zeg ik. Ja graag!
Later in een eethuis zegt de ober: u bent die man met het doosje in het park.

Zo had ik het gedacht, ja.

Die avond laat
op het Mariaplein
toon ik doosjes
aan medewerkers van het festival
er zijn veel medewerkers
en ik speel verschillende keren
omdat anders niet iedereen de doosjes kan zien
de medewerkers klappen en zeggen: kunstig en schoon

Zo had ik het gedacht, o ja

Vervolgens krijg ik van de burgemeester van Den Bosch een medaille van marsepein.

Lees het verslag en bekijk de foto''s in het Afzender Boulevard Magazine.