De Belgische arts Peter Piot was een van de eersten die besefte dat de aidsepidemie in Afrika zo mogelijk nog een groter probleem kon vormen dan in Europa en Noord-Amerika. In 1976 was hij medeontdekker van het ebola-virus in Zaïre. Een vijftal jaar later krijgt hij in zijn soa-kliniek in het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen plots opvallend veel patiënten over de vloer die een link met Afrika hebben. 

“Geleidelijk aan, een voor een, stappen andere patiënten het instituut binnen. Bijna allemaal hebben ze iets met Afrika te maken. Deze mensen hebben last van chronische diarree, extreem gewichtsverlies en ongebruikelijke en zeer agressieve infecties die wijzen op een mysterieuze instorting van het immuunsysteem: cryptokokken-meningitis bijvoorbeeld, of toxoplasmose met aantasting van het centraal zenuwstelsel en zeer enstige varicella zoster (gordelroos).” (Peter Piot, Geen tijd te verliezen, p117)

“Omdat onze patiënten hoofdzakelijk uit Midden-Afrika komen, vind ik dat ik daar dringend heen moet om de situatie ter plaatse te bekijken. Als honderd mensen uit Midden-Afrika met deze ziekte naar België komen, zijn er vast duizenden anderen die de vlucht niet kunnen betalen of geen visum krijgen. Niemand heeft dat tot nu toe gedaan – niemand heeft uitgezocht wat er in Zaïre gebeurt. Natuurlijk zijn er artsen in Midden-Afrika, maar naast een paar chirurgen die een toename van het agressieve kaposisarcoom in Zambia en Oeganda hebben gemeld, zijn er geen meldingen uit Zaïre, Rwanda, of Burundi, de herkomstlanden van de meesten van onze patiënten in België. Het probleem is geld. Niemand in België wil onderzoek naar deze ziekte financieren.” (p120-121)

Als hij uiteindelijk toch toelating krijgt om naar Kinshasa te reizen, ziet hij zijn vrees bewaarheid. Aids is een ramp voor Afrika. Het hiv-virus houdt er nog lelijker huis dan in het Westen, en blijkt ook een heteroseksueel probleem te zijn.

Een van de populairste zangers van Kinshasa, Franco Luambo van de TP OK Jazz Band, bracht in 1987 het nummer Attention Na Sida uit. In elke nachtclub dansten mensen erop. Franco stierf in 1989 op 51-jarige leeftijd aan aids, er werden vier dagen van nationale rouw gehouden.