“Theatermaker Bart Meuleman levert een meeslepende debuutroman af over een jeugd, in een precieze taal én met de juiste dosis zelfspot”, schrijft cultuurjournalist Dirk Leyman in De Morgen.

“Nog nooit heb ik naar een beroep verlangd. Jaren geleden, ja, toen wilde ik goochelaar worden en apache, een apache met een zilveren borstkas. Het zijn dromen die een onverschillige dood sterven. Dat we hier zijn om iets te doen, iets te willen, is een algemeen aanvaarde gedachte die mij met geen stokken vooruit krijgt. Ze verlamt mij eerder.”

Een jongen groeit op in de Kempen, gaat naar school in Turnhout, mag studeren in Brussel – en hoewel hij zich langzaam losmaakt van zijn geboortegrond (opgaand in wat literatuur, muziek, film en toneel hem te bieden hebben) groeit het besef dat hij een kind van zijn ouders blijft: wie hij ook wordt, het landschap van zijn jeugd, dat niet meer bestaat, heeft hem gevormd en houdt hem gevangen.

Bart Meuleman (1965) is theaterauteur, essayist, dichter en Toneelhuismaker. Hij bespeelt in zijn werk een breed palet van genres en onderwerpen, waarbij hij telkens zoekt naar het meest geknipte genre voor het onderwerp dat hem bezighoudt. Nu waagt hij zich – met succes – aan het romangenre. Een debuut dat ook te koop is bij Toneelhuis.

“Meuleman, die we kennen als begaafd dichter en bevlogen toneelregisseur, schrijft met grote precisie, met milde ironie en de juiste dosis zelfspot. En vooral ook zeer meeslepend. Je voelt meteen dat de toon goed zit. Hij schrijft over een jongen die zich lichtjes verheven voelt boven zijn generatiegenoten, maar zich tegelijk liefst onzichtbaar maakt (…). De jonge zoon is een grillige soms uitwaaierende maar rijke autobiografische zoektocht. Net als het riviertje de Aa dat door het hele boek kronkelt, talend naar “de ultieme vrijheid” en in zijn achteloze loop perspectieven opent. De schrandere Meuleman neemt ons daarbij geregeld in het ootje en blijft zelf weleens buiten schot. Onthullen of verhullen? Het is tenslotte maar drie letters verschil.” - Dirk Leyman in De Morgen, 4 juni 2014.

“Aan elke voorwaarde en trope van het genre van de Bildungsroman wordt voldaan, maar ze wordt  - mede omdat Meuleman zich een uiterst zinnelijk en stilistisch schrijver toont - net zo goed moeiteloos overstegen.” - HUMO, 3 juni 2014

Met De jongste zoon schreef Meuleman een coming of age-verhaal dat herkenbaar en tegelijk verhelderend zal zijn voor velen. In een bijzondere mengeling van autobiografie, essay en roman plaatst hij zich in het rijtje waarin we ook de beginnende David Van Reybrouck (De plaag) en Joris van Casteren (Lelystad en Het been in de IJssel) terugvinden. Het is literaire non-fictie van de meeslependste soort, literatuur die via de werkelijkheid de zielen beroert. De manier waarop Meuleman hier via zijn beschouwingen over kunst en cultuur tot waarheid en zelfinzicht komt, is tot op het bot doorleefd. - Tom Rummens in Rekto Verso, november 2014